اسفند

"اسفند" تافته‌ی جدابافته است!

نه می‌توان اَنگ ِ سرمایِ زمستان را به او زد، نه وصله‌ی بی‌حوصلگی غروب‌هایِ بهار به تنش می‌چسبد.
"اسفند" را باید نشست کنجِ حیاط‌خلوتِ ذهن، و عشق‌بازی کرد، با خاطراتِ دور اما ماندگار.
باید دل‌کندنِ آدم‌ها در بین راه را فراموش کرد و گذشت و دل را از کینه‌ها تکاند تا جا باز شود برای شادی‌هایِ نو...
حیف است از "اسفند" با بی‌تفاوتی عبور کنید...
به خودتان بیایید،تمام شده و رفته تا یک سال دیگر.
عطرِ "اسفند" را مهمان ریه‌هایتان کنید، عجیب بویِ نابِ زندگی می‌دهد.
 

اسب لاغر میان به کار آید......