پاییز...

پاییز کوچک من،
           گنجایش هزار بهار،
                    گنجایش هزار شکفتن دارد
وقتی به باغچه می­نگرم
        روح عظیم «مولانا» را می­بینم
                        که با قبای افشان
                                        و دفتر کبیرش
                                                زیر درخت­های گلابی
                                                                   قدم می­زند
                                                                        و برگ­های خشک
                                                                              زیر قدم­هایش شاعر می­شوند
وقتی به باغچه می­نگرم
                  «بودا» حلول می­کند
                         در قامت تمام نیلوفرها
وقتی به باغچه می­نگرم
          پاییز «نیروانا» ست
                     پاییز نی زنی است
                          که سحر ساده ­ی نفسش را
                                                 در ذره­ های باغ
                                                               دمیده است
                                                                          و می­زند
                                                                                  که سرو
                                                                                      به رقص آید
پاییز کوچک من
      دنیای سازش همه رنگ­هاست
                                      با یکدیگر
                                        تا من نگاه شیفته­ام را
                                              در خوش­ترین زمینه به گردش برم

                                                        و از درخت­های باغ بپرسم
خواب کدام رنگ
                        یا
                        بیرنگی را
                                    می­بینند
                                         در طیف عارفانه­ ی پاییز؟

شاعر: حسین منزوی

دانلود دکلمه با صدای رضا پیربادیان

موضوعات مرتبط: شعر

اسب لاغر میان به کار آید......