گل های معرفت...

من که صد سال از عمرم گذشته،
می‌دانم چه می‌گویم،
آدم هرچه پیرتر می‌شود
باید ذوق بیشتری برای شناختنِ
قدر زندگی نشان دهد،
آدم باید قریحهٔ ظریفی پیدا کند،
باید هنرمند بشود.

در ده سالگی یا بیست سالگی
هر احمقی از زندگی لذت می‌برد.
اما در صد سالگی،
وقتی آدم دیگر رمق جنبیدن ندارد
باید مغزش را به کار بیندازد
تا از زندگی کیف کند...

موضوعات مرتبط: متفرقه، دلنوشته ها
برچسب‌ها: زندگی, انسان, تغییر

اسب لاغر میان به کار آید......